'Jestem dzielna, tak jak wy.'-Hey!

Ostatnia niedziela, klub Scala, Londyn.

Wszedzie slychac jezyk polski.  Mowia nim ochroniarze, bileterzy, barmani...I oczywiscie-publicznosc.

Okolo godziny dziewietnastej otwieraja sie drzwi. Wchodzimy.

Kupujemy piwo, zapalamy papierosa i poruszamy sie w strone sceny. Ludzie kolysza sie troche chaotycznie, ale sluchaja supportu i grzecznie bija brawo. Wszyscy czekamy na Hey, wiec kiedy tylko mija dwudziesta, przy scenie widac coraz wiecej ludzi...Muzyka zaczyna grac. Wchodza po kolei wszyscy czlonkowie zespolu, a my skandujemy:'Kaska, Kaska, Kaska!'

I oto jest!

Piekna, skromna, troche zgarbiona, ale usmiechnieta. 

Zaczynaja od utworu z nowej plyty.
'Podobno', ktory ostatnio nie wychodzi mi z glowy zostaje przyjety rewelacyjnie. Kaska wali z pasja w bebny :) i stwierdza, ze po dwudziestu latach wreszcie na czyms gra.

Czekamy na wiecej.

Spiewamy:'Sto lat.'
Zdzieramy gardlo. Ile razy po ciele przeszyly mi ciarki? Nie zlicze.
W tych dzwiekach i swietlach zapominam o calym swiecie a wokol mnie artystyczna uczta!
Jakkolwiek banalnie to zabrzmi, to dla takich chwil wlasnie warto zyc.

Mniej wiecej w polowie koncertu, Kasia przyszla z pomyslem, zeby podziekowac nam za to, ze znalezlismy czas i pojawilismy sie na koncercie.

Szalona!

To ja bylam wdzieczna! Dawno nikt nie zaserwowal mi takich emocji i nie wywolal takiego usmiechu na mojej twarzy.

Z przejecia nie zrobilam zadnych zdjec, ale zadbala o to moja Kuzynka, Paulina!

Dziekujemy Hey!